„Historie Prawdziwe. Opowiem Ci o zbrodni” (cz. III) - polskie zbrodnie pod lupą autorów historii kryminalnych

Czołowi polscy autorzy historii kryminalnych: Bonda, Chmielarz, Małecki, Brejdygant, Kuźmińscy i Opiat-Bojarska zostali poproszeni przez Michała Fajbusiewicza o opisanie wybranej przez siebie rzeczywistej sprawy zbrodni. Nie stawiano im warunków tego jaką długość ma mieć historia, kto ma być jej narratorem czy jaką ma przybrać formę. Pisarze mieli okazję ponownie przejrzeć akta spraw, spotkać się ze śledczymi, bliskimi ofiar i spróbować odpowiedzieć na pytanie: dlaczego doszło do tak okrutnych zbrodni? Efektem tej dowolności jest książka przytaczająca 7 spraw – bardziej i mniej znanych, opisywanych z różnych perspektyw (np. sędziny wydającej wyrok). Czy taki miks miał szansę porwać czytelnika?

Książkę kupiłam na stacji benzynowej, wracając z podróży. Chyba nie bez przyczyny właście tam można ją kupić –  to doskonała książka na zabicie czasu. Czyta się ją błyskawicznie, lekko. Jeśli nie znasz twórczości autorów to masz szansę na zapoznanie się z próbką ich stylu pisania. To główne atuty książki. 

Rozdział rozdziałowi nierówny

A teraz do brzegu 🙂 Opowiadania są w moim odczuciu nierówne. Bardzo rozczarowała mnie Bonda, która zaserwowała nam przedruk z książki „Motyw Ukryty”. Nie po to kupuje się książkę, aby czytać przedruki z innej pozycji… Z największym zaciekawieniem czytałam rozdział napisany przez Małgorzatę i Michałam Kuźmińskich. Z jednej strony był brutalny, momentami obrzydliwy, ale wciągał. Także dlatego, że wzięli na warsztat ciekawą sprawę „Władcy Much”. Duet rzeczywiście starał się udzielić odpowiedzi na pytanie „dlaczego?”. Pozostałe historie wydają mi się napisane na kolanie, w krótkiej przerwie między innymi zadaniami do wykonania. Część z nich może i wciąga, ale następnego dnia niewiele z nich pamiętałam…

To nie jest książka dla czytelników z detektywistycznym zacięciem

Autorom zabrakło detektywistycznego zacięcia, rzeczywistej chęci pokazania sprawy w nieco innym świetle, zrobienia tego w oryginalny sposób. Zabrakło mi polotu. Fakt, jeśli nie znasz historii tych zbrodni tak jak ja to mimo wszystko będzie to dla Ciebie coś nowego. Niemniej rozdziały są za krótkie, aby w opowieść się wczuć i ją zapamiętać, a tym bardziej – aby w sposób szczegółowy przedstawić to co w nich najciekawsze. Osobiście chyba wolę czytać o jednej kryminalnej sprawie w jednej książce, ale w sposób szczegółowy niż o kilku ale potraktowanych po macoszemu. 

Moja ocena: 2,5/5

Czego nauczyłam się z tej książki?

Nie kupuj książek na stacji benzynowej, chyba, że chcesz zabić czas w podróży 😉

Kto powinien przeczytać tę książkę?

Ten kto ma za dużo wolnego czasu i lubi kryminalne historie (ale nie wymaga od autorów detektywistycznego zacięcia).