Prywatne i zawodowe podsumowanie 2021 - jaką refleksję zabieram ze sobą na kolejny rok?
Jaka jest Wasza główna refleksja na koniec 2021 r.?
Końcówka roku to dla mnie (jak pewnie i dla wielu z Was) czas na podsumowanie tego co udało mi się osiągnąć.
Rok do roku w Trello wyznaczałam sobie nowe cele. Na pierwszym planie nieustannie był rozwój.
2021 rok był dla mnie czasem zmian, ale i doskonalenia.
Z czego jestem dumna?
- mam za sobą 8 wartościowych szkoleń i kursów,
zakończyłam studia z zarządzania w podmiotach leczniczych i rozpoczęłam kolejne (czwarte) studia podyplomowe – tym razem „e-commerce”, - przesłuchałam i przeczytałam 119 książek,
- otrzymałam dwa awanse stanowiskowe,
- weszłam w nowy dla siebie obszar automatyzacji marketingu, który jest cholernie trudny (wymaga ogromu nauki), ale i jest satysfakcjonujący,
- pracowałam (i pracuję) dla 5 stałych klientów jako freelancer,
- wystartowałam dwa projekty hobbystyczne – blog o książkach (dzięki czemu współpracuję z wydawnictwami, autorami i księgarniami) oraz społeczność żon triathlonistów: TRI Żona,
- zostałam ambasadorką akcji promującej testowanie się w kierunku wirusa HIV „To takie proste”,
- pierwszy raz wcieliłam się w rolę wykładowczyni na studiach podyplomowych,
- prywatnie odwiedziłam z mężem kilkadziesiąt miejsc w Polsce (za granicę również udało się wylecieć),
- wreszcie złapałam regularność w nauce języka,
- tour po lekarzach pozwolił mi zdiagnozować zarówno problem z żołądkiem jak i hipoglikemię reaktywną.
Poza tym staramy się z Oskarem max wykorzystywać wolny czas i doświadczać. Tym sposobem m.in.:
- odważyłam się na sesję buduarową (świetna szkoła akceptacji siebie samej – mogę polecić prv fantastycznego fotografa z Gdyni)
- zjedliśmy kolację w kultowej, jednej z najlepszych restauracji w Polsce (Paco Pereza) – była chooolernie droga, ale warto było, bo było to doświadczenie nie tylko kulinarne.
- wreszcie po pandemicznej przerwie udało mi się wyjechać z dziewczynami na Olsztyn Green Festiwal
- pierwszy raz w życiu jadłam Ramen i… przepadłam! Teraz jemy go w każdym nowo odwiedzanym mieście 🙂
Może to brzmieć jak klepanie się po plecach, ale nie taki jest mój cel. To wstęp do autorefleksji, do której Was także gorąco namawiam.
Przez ciągły bieg, rozwój ponad wszystko m.in.:
- zaczęłam bardzo nieregularnie jeść – jem gdy sobie przypomnę, że trzeba
- przestałam ćwiczyć, bo praca i rozwój są ważniejsze, przez co mój organizm dopomina się o uwagę – odezwały się ból pleców i słabsze mięśnie
- zalecenia lekarzy traktowałam po macoszemu przez to mimo diagnozy konkretnych schorzeń nie zrobiłam wiele, aby je wyleczyć (zawsze, o ironio! było coś ważniejszego)
- nie udało mi się rzucić palenia, choć cieszę się, że podjęłam pierwszą próbę
- przestałam cieszyć się z sukcesów jak dawniej – zbyt szybko przechodzę nad nimi do porządku dziennego, a przecież celebracja sukcesów powinna być jednym z elementów rozwoju!
- dążenie do doskonałości sprawiło, że trudniej jest powiedzieć mi sobie samej „zajebista robota!”
- działając siłą rozpędu nie wyceniałam swojej pracy jak należy, nie uwzględniałam w cenie usług mojego rozwoju i czasu oraz środków jakie na nie poświęcam.
Postanowiłam sobie, że w 2022 trochę wyhamuję, że popracuję nad pozwoleniem sobie wewnętrznie na nudę, na bezproduktywne przeleżenie niedzieli w łóżku. Mam z tym ogromny problem. Nie jestem (raczej) pracoholikiem, ale jestem uzależniona od dostarczania sobie wielu bodźców.
Nie chcę tego zmieniać o 180 stopni, bo będę nieszczęśliwa, ale chcę znaleźć w tym wszystkim równowagę. Gdzieś po drodze ją zgubiłam.
Do tego zdecydowanie wdrażam nowe warunki współpracy z Klientami tak, aby była ona satysfakcjonująca dla obu stron.
Dziękuję Jarosław Bień za support w procesie autorefleksji. Czasem ktoś kopie cię w tyłek 100 razy i nic sobie z tego nie robisz. Aż w końcu przychodzi ktoś, kto robi to 101 raz i zaczynasz rozumieć o co chodzi.
Życzę Wam znalezienia równowagi w życiu, abyście nie musieli brać L4 z powodu wypalenia zawodowego!